Dwa inne sakramenty: święcenia (kapłaństwo) i małżeństwo są nastawione na zbawienie innych ludzi. Przez służbę innym przyczyniają się także do zbawienia osobistego. Udzielają one szczególnego posłania w Kościele i służą budowaniu Ludu Bożego. (KKK 1534)
Sakrament Kapłaństwa ustanowiono przez Chrystusa Pana w Wielki Czwartek podczas Ostatniej Wieczerzy razem z sakramentem Eucharystii. Wtedy Jezus przemienił chleb w swoje ciało, a wino w krew swoją. Do apostołów powiedział: to czyńcie na moją pamiątkę (Łk 22, 19). Apostołowie po tym zaczęli głosić naukę Chrystusa i sprawować sakramenty. Gdy liczba chrześcijan wzrastała, wybrali diakonów modląc się nad nimi, położyli na nich swoje ręce. W ten sposób ustanawiali kapłanów.
W Kościele katolickim istnieją trzy stopnie święceń kapłańskich:
- Episkopat (święcenia biskupie)
- Prezbiterat (święcenia kapłańskie)
- Diakonat (święcenia diakonatu)
Biskup jest prezbiterem, który ma pełnię kapłaństwa. Jest odpowiedzialny za diecezję. Tylko biskupi mogą udzielać sakramentu święceń i tylko oni mogą być szafarzami sakramentu bierzmowania (choć mogą oddelegować proboszczów w nadzwyczajnych sytuacjach).
Prezbiter (ksiądz) otrzymuje od biskupa misję kierowania wspólnotą parafialną, lub inną wspólnotą, albo inne zadanie do wykonania (np. opieka nad jednym z dzieł o zasięgu diecezjalnym)
Diakon ma za zadanie pomagać kapłanom. Nie może spowiadać, ani sprawować Mszy świętej. Może za to czytać Ewangelię, uroczyście udzielać sakramentu chrztu czy przewodniczyć nabożeństwom. Ma za zadanie służyć Kościołowi w głoszeniu Słowa Bożego i angażować się w działalność charytatywną.
Sakramentu święceń wszystkich trzech stopni mogą udzielać tylko biskupi.
Sakrament święceń udzielany jest przez włożenie rąk, któremu towarzyszy uroczysta modlitwa konsekracyjna. Prosi się w niej Boga, by otrzymującemu święcenia udzielił łask Ducha Świętego, potrzebnych dla jego posługi. Święcenia wyciskają niezatarty charakter sakramentalny. (KKK 1597)
Pamiętajmy, aby modlić się o nowe powołania kapłańskie oraz wspierać obecnych kapłanów. W każdy I czwartek miesiąca po Mszy świętej wieczorowej jest wystawienie Najświętszego Sakramentu, gdzie modlimy się za kapłanów. Pamiętajmy także o klerykach pochodzących z naszej parafii oraz wszystkich formujących się w naszym seminarium, aby dobrze przygotowali się do posługi duszpasterskiej.
Jakże wielkie znaczenie mają powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego dla wiecznego zbawienia ludzi! Bóg nieustannie objawia się jako Ojciec za pośrednictwem osób, które słowem i czynem, a czasem nawet męczeństwem poświadczają, że poświęciły się całkowicie służbie braciom. Wzorem dla każdego kapłana jest Jezus Dobry Pasterz, który przyszedł, aby świat miał życie i miał je w obfitości. Przed oczyma Dobrego Pasterza otwierają się niezmierzone horyzonty nowej ewangelizacji. Cóż, zatem jest istotą duszpasterstwa powołań? Jest nią przyprowadzanie dzieci i młodzieży do Chrystusa, aby młodzi mogli odkryć, że Chrystus ma wobec każdego z nich konkretny plan miłości. To nie człowiek, to nie księża czy rodzice budzą powołania. Jedynym powołującym jest Chrystus. (św. Jan Paweł II)